بررسی تأثیر تمرین‌های عضلات دمی بر کیفیت زندگی بیماران مزمن انسدادی ریه

  چکیده   زمینه و هدف: بیماری مزمن انسدادی ریه با ایجاد تنگی نفس، کاهش تحمل فعالیت و خستگی سبب اختلال در کیفیت زندگی می­شود. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تمرین­های عضلات دمی بر بهبود کیفیت زندگی بیماران مزمن انسدادی ریه می­باشد. روش  بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعة کارآزمایی بالینی است که در آن تعداد 30 بیمار (27مرد و 3 زن) مراجعه­کننده به کلینیک تخصصی ریه و مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه با شدت خفیف تا بسیار شدید بیماری، به­طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. تمرین­های عضلات دمی در گروه مداخله 21 دقیقه در روز، 6 روز در هفته و به مدت 8 هفته توسط یکی از انواع حجم- جریان تمرین­دهنده­های عضلات دمی به نام رسپیول انجام گرفت. در ابتدا و در پایان 8 هفته کیفیت زندگی توسط پرسش­نامة استاندارد کیفیت زندگی سنت جورج مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته­ها: در پایان 8 هفته تمرین­های عضلات دمی، بهبودی معنادار آماری در نمرة کل کیفیت زندگی در مقایسه با گروه کنترل مشاهده گردید (001/0>P). در 3 بعد کیفیت زندگی شامل: فعالیت (001/0>P)، علایم(001/0=P) و اثرگذاری (001/0>P) بهبودی معنادار آماری مشاهده گردید. نتیجه­گیری: به نظر می­رسد که تمرین­های عضلات دمی در بهبود کیفیت زندگی بیماران مزمن انسدادی ریه مؤثر باشد.